Teu destino
Sementador leixado,
peregrino namorado dos roteiros
cara o destino da Galiza abertos;
flor das vidas chagadas na acedume
incerta do desterro:
o de morrer alá teu sino era.
Alá, sen escoitar as elixías
do violín dos cegos,
e a zanfona de pedra dos Profetas,
que tan só por ti soar puidera,
O de morrer sentindo na agonía,
a quentura arterial dos emigrados,
lonxe do morno ollar das Dolorosas
talladas ao respaldo dos cruceiros.
O de ancorar a nao, desarborada,
nos peiraos de alén-mar,
abrindo regos novos á saudade;
reencendendo os pábilos da ialma
na Galiza migral, e na Galiza
que aínda agarda, Daniel, o teu retorno...
"Pranto matricial" Bos Aires, 1955
